Eind 2018 ben ik in dienst getreden bij SAB als milieuplanoloog. Samen met mijn vrouw en twee kinderen woon ik in Malden, een dorp net ten zuiden van Nijmegen.
Rigide regels
Al geruime tijd werk ik in de ruimtelijke ordening. Er is in de afgelopen jaren heel veel veranderd en er gaat ook weer heel veel veranderen. In den beginne was er een Wet geluidhinder waarin stond dat wegen met een verkeersintensiteit van 2.450 motorvoertuigen per etmaal of minder, geen geluidzone hadden en dus ook geen onderzoeksplicht kenden. Naar aanleiding van jurisprudentie is dit onderdeel verwijderd en zijn zelfs 30 km/uur wegen in het kader van een goede ruimtelijke ordening aan een onderzoek onderhevig. Af en toe vraag ik mij af waar we mee bezig zijn. Ja, je kunt hinder ondervinden van drukke 30 km/uur wegen, maar nee, dit is toch niet voor alle 30 km/uur wegen nodig? Vooral omdat op basis van artikel 3.3 lid 1 van het Bouwbesluit 2012 alleen wegen getoetst moeten worden waarvoor een hogere waardenbesluit is vastgesteld. Sommige omgevingsdiensten zijn op dit punt naar mijn smaak te rigide en eisen voor alle omliggende 30 km/uur wegen een onderzoek, ook al hebben ze maar een paar honderd motorvoertuigen per etmaal. Zouden we hier niet wat pragmatischer mee om kunnen gaan?
Zorgvuldig beleid
In het begin van de jaren ’00 hadden we andere problemen. In Zuid-Nederland kon werkelijk geen enkel bouwplan meer ontwikkeld worden, want Zuid-Nederland zat op slot in verband met de mogelijke overschrijdingen bij luchtkwaliteit. De overheid heeft na jaren gesteggel beleid en maatregelen geformuleerd, zodat deze status-quo pas in 2007 verdween. Ik onderschrijf de gezondheidsproblemen die bij luchtkwaliteit en bij geluid kunnen ontstaan. Deze gezondheidsproblemen mogen en kunnen niet door de overheid op de burger, die een enkele woning wil realiseren, afgewenteld worden. Hiervoor moet zij zorgvuldig, tijdig, beleid formuleren en het beleid uitvoeren (en niet door de rechter te hoeven worden teruggefloten!).
Stikstofdepositie
Zo dreigen nieuwe ontwikkelingen ook op dit moment weer volledig vast te lopen door het uitblijven van maatregelen in het kader van de vermindering van de stikstofdepositie. Op dit moment is op 66 Natura 2000-gebieden (vooral in het zuiden en midden van Nederland) een verlaagde grenswaarde van toepassing, oftewel op deze natuurgebieden wordt de kritische depositiewaarde overschreden, hier kan geen 0,05 mol/ha/jaar meer bij. In de komende periode gaat de Raad van State beslissen wat te doen met de paar honderd zaken die aangehouden zijn met betrekking tot onder andere dit aspect. Bij de diverse rechtbanken liggen ook nog verschillende honderden zaken waarover een beslissing moet worden genomen. Ik hoop dat de regering verstandig is om hier de nodig maatregelen (zoals het sluiten van de kolencentrales en impopulaire maatregelen) wil treffen, zodat de opstapel zijnde ruimtelijke plannen doorgang kunnen vinden.
Zo blijft het voor mij altijd spannend welke ontwikkelingen er zijn in de jurisprudentie en in welke richting de wet- en regelgeving zich naar toe beweegt. Zo komt de Omgevingswet, weliswaar niet met rasse schreden, steeds dichterbij.
Waar ik heel vrolijk van word zijn de plannen waar ik ook aan heb mogen werken. Als ik langs een project rijd, herken ik vaak de lijnen en vormen van mijn collega’s stedenbouwkundigen, landschapsarchitecten en ontwerpers. De veranderingen door de jaren herken je goed door vormgeving en materiaalgebruik. En als je dan door een nieuwe’ woonwijk loopt en de rust die je voor ogen stond ook werkelijkheid is geworden, dan is het fijn om hier een bijdrage aan te hebben kunnen leveren.